"ถ้ามีเวลา แวะมาหาหน่อยนะ ป้าอยากคุยด้วย"
ฉันคุ้นเคยกับเธอ เธอเป็นคนสุขุมและรักษาระยะห่าง แต่วันนี้สายตาเธอดูอ่อนล้า
เรานั่งฟังเสียงฝนในห้องรับแขก มีเพียงเสียงฝนเป็นเพื่อน เธอเล่าเรื่องชีวิต และความรู้สึกที่เก็บไว้
หลายครั้งเธอหยุดพูดเหมือนมีเรื่องที่ไม่กล้าเอ่ย ฉันไม่เร่งเร้า
ไม่นานเธอลุกขึ้นไปทางอีกมุมหนึ่งของบ้าน fagg1t ประตูปิดลงช้า ๆ
ผ่านไปครู่หนึ่งฉันได้ยินเสียงเธอเรียกมาจากด้านใน เสียงนั้นสั่น
ฉันไปยืนหน้าประตู เราไม่ได้พูดอะไร ความเงียบกลับหนักอึ้ง มันคือความรู้สึกที่ไม่ควรข้าม
คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเพราะอย่างนั้นเอง มันจึงฝังอยู่ในความคิด เพราะสิ่งที่เหลืออยู่คือความเงียบงัน
บางครั้งดราม่าของผู้ใหญ่ ไม่ได้อยู่ที่สิ่งที่ทำ
แต่อยู่ที่ ช่วงเวลาที่ต้องเลือก
และการตัดสินใจที่จะหยุด
ฉันคุ้นเคยกับเธอ เธอเป็นคนสุขุมและรักษาระยะห่าง แต่วันนี้สายตาเธอดูอ่อนล้า
เรานั่งฟังเสียงฝนในห้องรับแขก มีเพียงเสียงฝนเป็นเพื่อน เธอเล่าเรื่องชีวิต และความรู้สึกที่เก็บไว้
หลายครั้งเธอหยุดพูดเหมือนมีเรื่องที่ไม่กล้าเอ่ย ฉันไม่เร่งเร้า
ไม่นานเธอลุกขึ้นไปทางอีกมุมหนึ่งของบ้าน fagg1t ประตูปิดลงช้า ๆผ่านไปครู่หนึ่งฉันได้ยินเสียงเธอเรียกมาจากด้านใน เสียงนั้นสั่น
ฉันไปยืนหน้าประตู เราไม่ได้พูดอะไร ความเงียบกลับหนักอึ้ง มันคือความรู้สึกที่ไม่ควรข้าม
คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเพราะอย่างนั้นเอง มันจึงฝังอยู่ในความคิด เพราะสิ่งที่เหลืออยู่คือความเงียบงัน
บางครั้งดราม่าของผู้ใหญ่ ไม่ได้อยู่ที่สิ่งที่ทำ
แต่อยู่ที่ ช่วงเวลาที่ต้องเลือก
และการตัดสินใจที่จะหยุด
